Open en bloot

Kale wintervolkstuin

Nu is het in de winter al niet zo beschut als tijdens de zomerperiode, maar sinds een week ligt mijn volkstuin er wel heel open en bloot bij. Het aangrenzende bosje is door de tuincommissie, althans de winter-werkploeg, flink onderhanden genomen. Een groot, gapend gat is nu mijn uitzicht met gekortwiekte struiken en bomen. Als dat maar weer goed komt, denk je dan…. Een voordeel: het uitzicht is nu wel lekker weids 😉 Helaas moest ik mijn mooie compostplaats ook verwijderen. Een paar meter bijhuren was geen optie, aldus de commissie. Terwijl de winterploeg met bijlen en zagen de bomen te lijf gingen, au! schepte ik weemoedig de composthoop weg. Het was zo’n perfecte plek, uit het zicht en in de schaduw.

Verplaatsen

Nu ligt er, in het zicht èn in de zon, een grote hoop, aan de rand van mijn tuin. Het is niet anders. Maar het grote, gapende gat, daar had ik nog meer moeite mee. Na het verplaatsen van de compost, was deze rode beauty aan de beurt. Twee jaar geleden kocht ik drie rode Kornoeljes, als dunne sprietjes. Twee staan er bij de ingang van mijn tuin en de derde heeft in een hele grote pot gewoond. Met goed resultaat overigens want de struik is groter gegroeid dan de andere twee. Omdat ik er toch al over dacht om ‘m te verplaatsen was dit wel het juiste moment. Allemachtig, wat een operatie! De struik, inclusief enorme kluit, bleek nauwelijks te tillen. Nadat ik rondom aarde had weggestoken, kreeg ik ‘m na wat binnensmonds gevloek op het platte karretje getild.

Alle ruimte

Het grote gat was snel gegraven. Het ging boven verwachting erg gemakkelijk. Tijdens droge zomerdagen lijkt de aarde soms wel beton maar nu vloog de spade zonder moeite door de kleigrond. Eigenlijk is dit een perfecte plek voor de struik, het heeft alle ruimte om verder te groeien. Nog een paar maanden en er verschijnen weer mooie, nieuwe bladeren en zorgt het hopelijk voor een beetje privacy. Een ding vroeg ik me wel af, waar loopt eigenlijk de grens van mijn tuin? Ik heb zelf maar een beetje gegokt. Zal ik er nog een briefje aanhangen met: ‘aub niet snoeien maar lekker verder laten groeien’?