Twee jaar geleden had ik emmers vol kleine, zure druiven
In mijn tuin pronkt een druif. Ik denk dat hij al heel lang in de tuin staat, want de hoofdtak ziet er oud uit. Soms vraag ik me af: ondersteunt de druif nou mijn gammele pergola of andersom? Tijdens mijn eerste tuinjaar, 2 jaar geleden, heb ik niets aan onderhoud gedaan (aan de druif dus), gewoon omdat ik geen idee had en als je in de zomer een tuin overneemt komt er al genoeg op je af. Maar de druif groeide enorm (dat is wat druiven doen) en aan het eind van de zomer hing het helemaal vol met trosjes ienie-mini druifjes.
Het leken wel zure bommetjes
Aan Wim, die de tuin jarenlang heeft onderhouden, nog vóór de laatste “eigenaren”, vroeg ik wat voor soort druif het eigenlijk is. “Nou”, zei hij, “het zijn verrukkelijke, zoete snoepjes.” Echt iets om naar uit te kijken, dacht ik. Maar ja, je raadt het al, het duurde en duurde maar voordat ze rijp werden. Pas in oktober ging ik oogsten, emmers vol, veel te veel. En toen ik ging proeven keek ik niet vrolijk: het leken wel zure bommetjes. Wat een rare smaak!
Van snoei komt groei
Vorig jaar heb ik alle lange takken gesnoeid, maar me niet meer gewaagd aan het proeven. Toch zonde. Dus besloot ik vandaag om de druif eens echte aandacht te geven. Want tenslotte komt van snoei: groei! Meer dan de helft van de trossen heb ik afgeknipt. Au! Maar het hing echt te vol. En de takken hebben ik allemaal teruggesnoeid, zodat er zo’n vier bladeren over zijn, voorbij elk trosje.
Dieven en krenten
Ik las dat je de druif ook moet dieven: net zoals bij tomaten, haal je de kleine blaadjes/scheuten weg die in de “oksel” groeien.
En tot slot dun je de druiventrossen uit, de mini druifjes verwijder je, krenten heet dit. Mijn druif heeft weer lucht en licht. De overgebleven trossen hangen in het zonlicht om lekker verder te rijpen. En nu hopen op heerlijke, zoete snoepjes in het najaar!
