Nazomeren
Herken je dat gevoel? Dat de tijd zo voorbij vliegt… Hoewel het nog zomer is, merk je dat we alweer richting het najaar gaan. Het wordt eerder donker en kijk eens in mijn volkstuin: herfstasters!
Planteneiland
Ronde perkjes in de volkstuin
Anderhalf jaar geleden maakte ik een rond perkje in het grasveld van mijn Amsterdamse volkstuin. De reden? Ik wilde meer bloeiende planten in plaats van gras. Binnen no-time was dit planteneiland vol gegroeid met zowel eenjarigen als vaste planten en je raadt het al, dat smaakte naar meer. Toen ik na een ‘Dutch-Wave’ reis met Gardentours, via een klus van Libelle, thuis kwam met twee tassen vol nieuwe planten en grassen, was het tijd voor een tweede planteneiland. Want ten eerste verdiende de nieuwe aanwinst een goede plek en bovendien was er elders in mijn tuin simpelweg geen ruimte. Ook kwam ik tot de conclusie dat mijn 17 jarige dochter, echt niet meer gaat kamperen in de tuin, dus waarom zou ik nog zo veel gras willen?
Met simpele bakstenen legde ik als proef een grote cirkel in het gras, totdat ik tevreden was over zowel de plek als de vorm. Na een paar weken was het gras onder de stenen helemaal geplet zodat ik heel eenvoudig de stenen opzij kon schuiven en met de spade grasplaggen kon gaan spitten.
Het volkstuin-seizoen is geopend!
Lente in de volkstuin
Mijn plan was om een blog te schrijven over: het groen in mijn volkstuin, voor en na de Paasdagen. Want jeetje, wat groeit alles hard ineens met het warme weer! Het is echt lente in de volkstuin maar dan met zomerse temperaturen. Deze foto’s zijn slechts enkele weken geleden gemaakt, toen het water weer werd aangesloten en het seizoen echt van start ging. Inmiddels ziet mijn volkstuin er al weer heel anders uit. De bloesem van de prunus ligt inmiddels op de grond, het pas geplante appelboompje loopt al uit en de eerste bloemen zijn in aantocht. De twee nieuwe moestuinbakken naast het boompje zijn nu omringd met houtsnippers en de zaailingen van plukbloemen en sla laten zich al zien.
Droog en heet
De zomer van 2018
…is droog en heet. Héél droog en héél heet, is misschien een nog betere samenvatting. “Tante Marieke”, vroeg mijn nichtje Silke (6) laatst aan mij, “waarom heb je een letter Y in het gras?”
Moet je eens kijken, wat een enorme scheuren in mijn gazon. De kleigrond is kurkdroog en vertoont nog meer letters, eigenlijk lijkt het meer op Chinese tekens. Tja, wat kun je daar nou tegen doen? Lees verder →
Winterslaap
Volkstuin in winterslaap
Daar had ik nou echt behoefte aan; een digitale winterslaap. Omdat ik al een paar jaar blog over mijn volkstuin, heel trouw en bijna wekelijks, vond ik dat een korte time-out wel moest kunnen. Zeker omdat het winter is en mijn tuin ook in winterslaap verkeert. Onder de grond gebeurt er wel al van alles, voorjaarsbollen piepen omhoog en veel planten staan klaar in de startblokken om bij de eerste lentezon tevoorschijn te kunnen komen. Behalve wat snoeiwerk valt er nog weinig te tuinieren. Zeker afgelopen week met de strenge vorst lag het tuinleven stil. Mooie plaatjes leverde het wel op, mijn uitzicht op Ijburg blijft elke dag weer verrassend, zeker met al het ijs. Toen het vorige week ineens licht begon te sneeuwen, ging ik gelijk even naar de tuin om te zien hoe alles erbij lag. Het was helaas niet zo spectaculair als vorig jaar, toen de sneeuw op de bomen bleef liggen en het park eruit zag alsof er met een bus poedersuiker was gestrooid. Vorige week was het vooral steenkoud en op een enkele vogel na was er geen kip te bekennen….
In mei…
Vanuit mijn stoeltje zag ik mijn ooghoek ineens een stuk plastic wapperen in de boom. Toen ik dichterbij kwam om het weg te trekken zag ik dat het onderdeel uitmaakte van een stevig nestje. Omdat het nestje te hoog en te diep was om erin te kunnen kijken, pakte ik mijn telefoon om een foto te maken. En ja hoor: 1 schattig blauw eitje. Maar waar was de vogel?
Even later kwam moeder Merel aangevlogen en zetelde zichzelf op het nest, maar ze hield me nauwlettend in de gaten. Waarschijnlijk dacht ze: shit, ik ben niet de enige in de tuin en ik heb het nestje wel erg dicht bij het terrasje gebouwd.
Ik liet de vogel zoveel mogelijk met rust en zag haar vervolgens af en toe wegvliegen om daarna weer verder te broeden.
November in de volkstuin
Waterafsluiting in November
Het is onvermijdelijk, de dag dat het water weer wordt afgesloten om bevriezing van de leidingen te voorkomen. Vorige week ging de hoofdkraan al dicht maar ik moest nog steeds mijn eigen hoofdkraan afsluiten en het aftapkraantje open zetten. Voorgaande jaren deed ik dit klusje altijd direct maar dit jaar stelde ik het nog een weekje uit. Maar ja, met nachtvorst in het vooruitzicht, moest het nu echt gebeuren! Gelukkig was het weer heerlijk zacht. De meeste bladeren zijn wel gevallen maar hier en daar zie je nog die prachtige herfstkleuren.
Kleurige bloemen in de volkstuin in september
September en kleur in de volkstuin
Vorige jaar sprak ik een wens uit: ik wil méér variatie en kleur in de tuin! Stapje voor stapje gaat het de goede kant op, maar het gaat iets langzamer dan ik hoopte. In het voorjaar heb ik van alles gezaaid: Cosmea, Helenium, Zinnia, Lampionplant, noem maar op. En zie je er iets van terug in mijn volkstuin? De plantjes, die ik opkweekte in mijn kasje, kregen totaal geen kans. Binnen no-time werden de verse plantjes gekortwiekt door de slakken. Heel frustrerend maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om slakkenkorrels te gaan strooien. Liever geen gif en dan maar wat minder bloemen.
Een gemakkelijke plant die de slakken links laten liggen, is deze rode Persicaria. De plant groeit goed en ik houd erg van de warme, rode kleur. Je ziet ze in veel tuinen en ik begrijp nu wel waarom. De plant bloeit al maanden en nog steeds vormt de plant nieuwe bloemen. Ik had het geluk om nog twee enorme planten mee te krijgen uit de tuin van mijn ouders, dus dat vulde lekker op. Het lampenpoetsersgras begint ineens ook mooie pluimen te vormen en geeft eigenlijk ook kleur en body aan de tuin. Van alle Cosmea is slechts één plant gespaard gebleven en bloeit dapper met diep roze bloemen.
Ronde border in het gazon
Ronde border
Vorige week had ik het gras gemaaid en de kantjes geknipt in mijn Amsterdamse volkstuin. Voldaan plofte in een stoel en dacht ineens, kijkende naar mijn tuin en gazon: wat wordt het netjes! Overigens voor het eerst hoor, in drie jaar. Hiervoor dacht ik vaak: pfff wat een wildernis! Maar ineens kreeg ik een idee: ik wil iets in het grasveld. Misschien een boompje ofzo? Of gewoon wat weelderige, hoge planten die op verschillende momenten in het jaar bloeien, misschien in een kleine, ronde border. Weet je, ik probeer het gewoon eerst eventjes uit met wat planten in potten! Een soort try-out met groen. Dus ik verplaatste vijf potten van terras naar het gras. Best handig want die potten kun je nog even verschuiven, net zolang tot ze op de juiste plek staan.
Weg met dat gras!
Open tuin op volkstuinpark Amstelglorie
Open tuin
En daar zat ik dan, met een gele vlag bij de ingang van mijn tuin, te wachten op bezoekers tijdens de open tuin dag op volkstuinpark Amstelglorie. Afgelopen zaterdag stelden een aantal volkstuinders hun tuin open voor publiek, tussen 11- 15 uur. Blijkbaar ligt mijn tuin nogal verscholen, iets wat ik overigens meestal best prettig vind, want om 15 uur stond de teller op 4 bezoekers!
Ik vond het wel prima, het was een mooie en warme dag en ik moest nog wat bijkomen van een drukke werkweek. Bij het inleveren van de vlag, hoorde ik dat het aardig druk was geweest op het park en vooral het voormalige tuinhuisje van wijlen Jan Wolkers, die veel verhalen schreef over zijn volkstuin avonturen, stond flink in de belangstelling. Heel goed! Amstelglorie is druk bezig om zichzelf in “the picture” te werken, want met de voorgenomen bouwplannen van de gemeente, over zo’n 10 jaar, is niemand blij. Het grote, groene park, waar niet alleen tuinders genieten van het buiten zijn maar ook bijvoorbeeld mensen uit de omliggende kantoorpanden, die hier komen voor een pauzewandeling, en de vele andere bezoekers, mag echt niet verdwijnen! Zo dat is weer even gezegd.
