Appelboom in de volkstuin

Luchtig snoeiresultaat appelboom

O jee, dacht ik vorig jaar, toen ik klaar was met het snoeien van mijn appelboom, ik heb het verpest. Want pas nadat ik klaar was met het kortwieken van de appelboom, las ik in een boek dat de structuur van de overgebleven takken aan de boom open en luchtig moet zijn, zodat je er een hoed dóórheen kunt gooien. Bij mij was het een soort parasol geworden waar je een hoed óverheen kon werpen..

Het blijkt een appelboom te zijn!

En dan te bedenken dat ik in het eerste jaar nog niet eens wist wat voor soort boom het was, totdat ik in de herfst één klein mini appeltje zag groeien, bovenin de top. Hé leuk, dacht ik, het is een appelboom! Ik besloot de boom onder handen te nemen, met hoop op een betere oogst.

Snoei geeft groei

Eén ding was zeker, de boom was al jarenlang niet meer onderhouden. Ach, dacht ik, wat kan er mis gaan, ik hou er hooguit minder schaduwplek aan over, in de zomer. Wat ik wel had gelezen: alle takken die recht omhoog groeien, de waterloten, kunnen eraf. En ondanks het verkeerde model, dat ik door de snoei aan de boom had gegeven, gaf hij warempel heel wat fruit afgelopen herfst! De lange, dunne takken bogen flink omlaag, door alle zware, blozende appeltjes. Mijn appelboom was kennelijk toch minder verpest dan ik had gevreesd en de appeltjes waren nog lekker ook! Dat smaakt naar herhaling voor volgend jaar.

Waterloten eraf

Vorige week, toen het niet meer vroor, besloot ik alle waterloten maar weer kort te wieken. Ook kruisende takken kunnen eraf. De grote, houten trap zakte gevaarlijk weg in de ontdooide kleigrond. De boom ziet er niet uit, en wanneer je de hoge trap afgeklauterd bent, zie je natuurlijk nog rare, lange takken zie zijn vergeten. Achteraf had ik een aantal omhoog groeiende takken kunnen laten zitten, voor een beter model van de kruin. Grrr… Voor de volgende keer dan maar! Hopelijk is de boom me wel weer goed gezind en gunt hij me volgend jaar weer een overvloedige appeloogst. Er wordt toch gezegd: snoei geeft groei?

Alle gesnoeide takken, dik en dun, heb ik op maat geknipt, zodat het over een tijdje mijn houtkacheltje in kan.

Houtvoorraad

Ik verzamel al het snoeihout uit mijn volkstuin voor mijn kacheltje, ook dunne takken. Want eenmaal gedroogd, is het prima aanmaakhout.

Achter mijn tuinhuisje heb ik een geimproviseerde houtopslag. Zo’n ikea rek, dat ik vond op straat. Antraciet gebeitst ziet het er nog best ok uit. Hier ligt het droge hout, een verse houtvoorraad ligt om de hoek, netjes opgestapeld te drogen.

En na het snoeiwerk, even opwarmen, binnen bij het vuur. Wat is dat toch lekker. Kopje thee erbij. Het enige dat ontbrak was een punt appeltaart…