Sneeuw in de volkstuin

Wit bepoederd

Gister, toen het ophield met sneeuwen ging ik gelijk naar de volkstuin, want hoewel ik alweer mijn vierde volkstuinjaar in ga, heb ik mijn tuin nog niet vaak besneeuwd gezien. Het blijft toch altijd fascinerend dit winterfenomeen,  alsof iemand een bus poedersuiker heeft leeggestrooid.

Silhouet van sneeuw

De contouren van takken en bladeren leken extra uitgelicht door het sneeuwlaagje. Prachtig hoor!

Gras onder de sneeuw

Het grasveldje in mijn volkstuin, daar liep ik even met een boog omheen. Het is beter om er niet over te lopen omdat het gras het dan zwaar te verduren krijgt.

Bloesem onder een sneeuwlaag

Hier en daar is de Lente alweer zichtbaar. De klimhortensia langs mijn terras laat nieuwe knoppen zien en bij de buren ontdekte ik roze bloesem. Hopelijk overleven ze de winterkou.

Binnen bij de houtkachel

Na een heerlijke wandeling over het volkstuincomplex, over het kakelverse, krakende sneeuwlaagje, kon ik me opwarmen in mijn tuinhuisje. Het houtkacheltje had ik al opgestookt, het water voor de thee kookte bijna, dus het was best aangenaam binnen. Ik besloot mijn voorraad zaden eens uit te zoeken want hoewel het nu nog ver weg lijkt, het zaaiseizoen gaat alweer bijna van start. Mijn collectie bleek uitgebreider dan ik dacht, komend jaar heb ik meer dan genoeg aan groenten- en bloemenzaden. Ik mag er wel een moestuin bijhuren, wil ik dit allemaal kwijt kunnen. De zaden als tomaat, paprika en pepers pakte ik in om mee te nemen naar huis, want deze ontkiemen in een warme vensterbank. Erwten, bonen en sla kunnen binnenkort in het kasje gezaaid worden. Ik kan niet wachten eerlijk gezegd.

Verstild

Rond vijf uur keerde ik weer, met een voldaan ‘wintersport-gevoel’, huiswaarts. Het witte, verstilde park achterlatend.