Van wild naar weelderig
Het blijft leuk, terug kijken. Ik heb gemerkt dat het best handig om veel foto’s te maken. Natuurlijk weet ik nog dat mijn tuin in het begin verwilderd was en overwoekerd door vooral grassen, onkruid en nog meer onkruid. Maar als ik de foto’s erbij pak verbaas ik me erover dat je dat toch weer snel vergeet. Wat een contrast: toen en nu!
Bloed, zweet en spitten!
Wat hebben we hard gewerkt! Over stap 1: het wegspitten van het onkruid (wegtrekken was onmogelijk door de keiharde klei) heb ik al eens geschreven. Stap 2 was iets meer structuur aanbrengen in de tuin.
Paadjes tevoorschijn toveren
Je kon nog wel zien dat het vroeger een mooie tuin is geweest. Met een paar grappige slingerpaadjes. Maar ja, ook tussen de stenen groeit onkruid zodat de paadjes snel verdwijnen onder een groene deken. We hebben de stenen weggehaald en alleen de buitenste randen laten liggen. Anti worteldoek erin (tegen het onkruid) en volgestort met houtsnippers. Wat een verschil! Een ander deel van het paadje werd mijn aardbeienbed.
Stenen randjes
De berg stenen die over waren hebben we als een soort scheidslijn gelegd tussen het groen en gras. Best handig, want voor je het weet groeit het gras je tuin in of andersom. In het begin zag het er wel kaal en saai uit, de zwarte aarde met kleine, jonge plantjes. Maar na een paar maanden werd het al een weelderige border met hoge planten.
De bocht uit vliegen
Hier zie je het slingerpaadje, na renovatie. Ik ben er blij mee want onkruid krijgt nauwelijks meer de kans om te groeien. Overhangend groen pluk ik regelmatig weg zodat het paadje begaanbaar blijft.
Tuinontdekking en het bos in
Op een dag wilde ik een hangmat ophangen en ging tussen twee bomen het hoge onkruid wegtrekken. Tot mijn verrassing toverde ik een rond terrasje tevoorschijn! Omdat ik regelmatig, via het terrasje, met de kruiwagen dwars door de tuin liep (om tuinafval te “dumpen”), besloot ik hier ook een “officieel” paadje aan te leggen. Gewoon de planten een beetje wegtrekken, anti worteldoek erop leggen en volstorten met houtsnippers. Langs de randen legde ik een paar lange takken die ik had gevonden in het bos.
Aangeharkt en opzij geschoven
Grenzend aan mijn tuin staan een aantal grote bomen, een mini bos. Hier was een soort dumpplek ontstaan (waar ik zelf inmiddels ook aan mee deed). Hoge bergen met dode takken en tuinafval trof ik aan. Samen met vriendin Dorine en vriend Paul harkten we de boel naar één kant en toen ontstond er vanzelf een soort open plek in “het bos”. Veel beter!
Iedereen blijer
Zo zie je, wat paadjes aanleggen, wat aanharken en een heleboel nieuwe planten in de tuin. Hoe anders en mooier ziet het er nu uit. Mijn tuin wordt vaak bezocht door allerlei vliegende beestjes zoals deze Viervleklibel. Ik denk dat het voor hun ook een feest is.